پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

حدود ۳۰ هزار دانشجوی دختر و پسر ایرانی در کشورهای مختلف جهان مشغول تحصیلند. بخش قابل توجهی از آنان در معتبرترین دانشگاه‌های دنیا درس می‌خوانند؛ در رشته‌هایی که در دانشگاه‌های خودمان وجود ندارد. این دانشجویان بعد از فارغ‌التحصیلی می‌توانند به کشور برگردند و چرخ علم و البته اقتصاد کشور را به گردش دربیاورند. اما اخیراً دولت تصمیم گرفته ارز دانشجویی را به قیمت آزاد به آنها بفروشد. تبعات منفی این کار کمی خارج از حد تصور است.تنها راهی که دولت پیش پای این دانشجویان گذاشته بازگشت به کشور و ادامه تحصیل در دانشگاه‌های داخلی است. بسیار عالی؛ اما ظاهراً کسانی که این «امکان» را برای دانشجویان در نظر گرفته‌اند چندان به شرایط امکانِ آن فکر نکرده‌اند.

کوچ از ناامنی آغاز می‌شود. آدم‌ها احساس خطر می‌کنند. غریزه کار خودش را می‌کند، آدم‌ها هم مثل تمام گونه‌های جانوری پا به فرار می‌گذارند. احساس خطر البته بسته به توقع موجودات از زندگی، تنوع دارد؛ از جنگ و بی‌آبی گرفته تا نارضایتی از قوانین جامعه و ماجراجویی برای رساندن خود و اطرافیان به آینده‌ای بهتر. دلایل بسیاری برای مهاجرت از سرزمین مادری وجود دارد که در تمام نقاط کره زمین، یکی یا تعدادی از آن دلایل، انگیزه‌ای برای کوچ می‌شوند. ایران هم به هرحال یکی از کشورهای کره زمین است. ما چرا کوچ می‌کنیم؟